اخلاق حرفه ای یا قدرت ایمان؟

مسیح علی نژاد مطلبی نوشته در باب اوضاع خبرنگاری در این آشفته بازار دعواهای سیاسی و طناب کشی جناحی . اشاره کرده چطور میشود که حس میکند یک چریک مبارز است و چطور است که سیاستمداران کهنه کاری مثل خاتمی و کروبی به خبرنگار مثل بمب ساعتی نگاه میکنند که به اشارتی میتواند سری را بر باد بدهد.

نوشته خوبی است و آدمی مثل من را که دستی در دنیای خبرنگاری ندارد با گوشه ای از واقعیتها مواجه میکند. اما این وسط یک نکته ای هست که من خیلی متوجه نمیشوم. چگونه است که خاتمی از خبرنگاری میخواهد ضبط صوت را خاموش کند و پرسش «ممنوعه» را بپرسد ولی تصادفا دوربینی و فیلمبرداری هم هست تا جواب خاتمی را مستند کند؟

جوابی که خبرنگار از به همراه داشتنش حس میکند «کلی مهمات جنگی و یک کلاشینکف و چندتا نارنجک» در کیفش دارد. 

اینکه سوال میکنم را به حساب قضاوتم نگذارید ولی آیا این با اخلاق حرفه ای سازگار است؟ یا میشود خبرنگار بواسطه اطمینان از قدرت ایمانش و قرص بودن دهانش تصمیم بگیرد کی و کجا نارنجک داخل کیفش این ور و آنور ببرد؟

به هرحال جدای از اینکه آیا خاتمی این ماجرا را قبل از تبدیل شدن به نوشته ای از وبلاگی میدانسته یا ماجرا چه بوده، دوست دارم مسیح بداند که متاسفانه آن قدرت ایمانی که دهان را در هر شرایطی بسته نگهمیدارد برای حفظ سر عزیزان، فقط داخل کتابهای قصه است و از ۱۳۵۷ تا امروز نتوانسته مانع برباد رفتن هیچ سری بشود.

 

بالاترین